پایگاه اطلاع رسانی بلاغ| جایگاه زیارت عاشورای امام حسین(ع)

زیارت شریف عاشورا، ، دارای مقاماتی هم چون مقام معرفت ومقام براءت و مقام معیت ومقام ثبوت ومقام صدق و مقام محمودو... است ،  که می تواند  هر سالک تشنه  به معنویت وسیر وسلوک را سیر اب کند  و او را به وادی ایمن وتوحید هدایت کند .

ورودی این زیارت ، سلام ودورد بر سرور وسالار شهیدان است . واوج این زیارت ،  (اَللّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ وَ ابْنُ آکِلَةِ الْآکبادِ اللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ عَلى لِسانِکَ وَ لِسانِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ...) می باشد که دشمنان حضرتش را مورد لعن وعذاب قرار می دهیم .

کسی که وارد زیارت عاشورا می شود ، با این فراز (فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِیاَّئِکُمْ وَ رَزَقَنِى الْبَراَّئَةَ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ) ، وارد  مقام معرفت به اهلبیت  ومقام برأت از دشمنان اهلبیت می شود .

ودر فقرات بعدی زیارت که محل بحث ما است ،  وارد مقام دعا می شود، که در آنجا ، مقام معیت با اهلبیت و مقام ثبوت قدم  وصدق در نزد آنها و....را   از خدا ی سبحان می خواهد.( اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَاَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَآُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ)

مقام معیت :(اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ) انسان  برای  رسیدن به  مقام قرب  الهی ،  نیازمند به راه و  همراه است ، و بر اساس  روایات زیادی که در ذیل آیه ۶۹ سوره مبارکه نساء (...الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِم مِّنَ النَّبِیِّنَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشهَّدَاءِ وَ الصَّالِحِین ...) آمده است ، اهلبیت معصومین ، همان کسانی هستند  که خدای  سبحان به  آنها نعمت  داده است و صاحبان  نعمت اند. (۱)

حال در زیارت  عاشور که ما از خدای سبحان  می خواهیم که در دنیا وآخرت ، ما را در معیت و همراه  اینگونه انسانها  قرار بدهد ، به این معناست که خدایا در همه مراحل این مسیر تقرب ،و سیر به سوی خودت ،  ولایت و امام  را  همراه ما قرار بده . و اینجاست که انسان هیچ گمراه نخواهد شد .

به تعبیر دقیق تر ، قرآن  و عترت  همیشه با هم هستند ،  و قرآن این موجود زنده و حکیم و شفیع ، نمی تواند نقشه راه باشد ، والا باید  گفت  حسبنا کتاب الله ،  زیرا با نقشه هم می توان به مقصد رسید، پس باید گفت : نیازی هم به معصوم نیست   .
 بنابراین معلوم  می شود که قرآن و عترت ، خود  ِ راه و صراط هستند ، نه  نقشه  راه ، و لذا همیشه و همواره با سالک الی الله خواهند بود . و  در این صورت  است که انسان ثبات  قدم  پیدا می کند و  در هیچ  لغزشگاهی  نخواهد  لغزید .

مقام صبر :(اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْکَ صَلَواتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ)براساس آیه ۱۵۵و۱۵۷سوره مبارکه بقره :( وَ بَشِّرِ الصَّابرِین* .....أُوْلَئکَ عَلَیهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ)، صبر کننده ها کسانی هستند  که  مشمول صلوات ورحمت الهی قرار گرفته اند .  وَ أُوْلَئکَ هُمُ الْمُهْتَدُون‏  هستند .

وما هم در زیارت عاشورا ،  می گوییم خدایا در این مقام که وارد زیارت عاشورا شده ام ،  ما را در زمره کسانی قرار بده که صلوات ورحمت ومغفرتت شامل حال آنها شده است .
 
و البته اصل این صلوات ورحمت ومغفرت ، متوجه خود حضرت ابا عبدالله علیه السلام است ، و به برکت آن حضرت در دیگران هم تنزل وجلوه می کند .

فرآوری :گروه رهپویان قرآن