مسلم را بعد آخرین نماز جماعتش تصور کن. نمازی که آخرش جماعتی به کار نبود.

زخمی که از تصور آن حجم از نامردی کوفیان بر دل می‌نشیند، چگونه التیام می یابد؟

می‌گویند چرا بعد از ۱۴۰۰ سال هنوز عزاداری می‌کنید. چرا تمام نمی‌شود این ضجه‌های به قدمت تاریختان.

می‌گویم چیزی فراموش می‌شود که تمام شده باشد. بگذار برایت از تکرار تاریخ نگویم. از نوشید جام زهر در عصر جدید نگویم. از تزویر مذاکره نگویم و از آنچه حاصل دموکراسی لبخند بود.

تا وقتی تاریخِ بی‌مروتی کوفیان تکرار می‌شود، داغش عمیق‌تر از قبل بر دل سوز می‌دهد.