یکی از آیاتی که امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا مکرر قرائت کردند، آیه 23 سوره احزاب است: «مِنَ الْمُؤْمِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلاً: از مؤمنان مردانى هستند که به آنچه با خدا بر آن پیمان بستند صادقانه وفا کردند، برخى از آنان پیمانشان را به انجام رساندند و برخى از آنان همچنان انتظار مى برند و هیچ تغییر و تبدیلى در پیمانشان نداده اند». هر کدام از اصحاب که به وداع با آن حضرت می‌آمد، امام این آیه را در بدرقه راه او تلاوت می‌کردند. چگونه می‌توان مانند یاران حسینی به این ثبات قدم رسید و پایه ایمان خویش را تقویت کرد تا در هجمه شبهات اعتقادی و مظاهر زندگی مادی نلرزد و نلغزد؟ یکی از مؤثرترین راهکارها برای رسیدن به این نقطه آرمانی، «شنیدن موعظه» است؛ قلب انسان مانند آهنی که در مجاورت هوا زنگ می‌زند، در معاشرت با زینت‌های زندگی دنیا زنگار می‌بندد؛ آهن را برای اینکه زنگ نبندد ضدزنگ می‌زنند و قلب‌های ما را برای اینکه زنگار نبندند باید با موعظه پیوند داد؛ در میان هیاهوی شهر، موعظه برای ما مثل نان شب واجب است و الا مرگ قلب ما و سستی ایمان ما و جدا شدن دیر یا زود ما از دستگاه امام حسین علیه‌السلام، سرنوشتی محتوم خواهد بود؛ باید به دنبال فضای موعظه‌گری برای خود باشیم تا از کاروان یاران حسینی عقب نمانیم!
نویسنده : م.ش
نویسنده : م.ش
