امام حسین علیه‌السلام وقتی از بیعت با یزید امتناع ورزید و به سبب ناامن شدن مدینه، به سمت مکه به حرکت درآمد، هنگام خروج از مدینه آیه 21 سوره قصص را قرائت فرمود: «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ: موسى ترسان و درحالی‌که انتظار مىکشید از شهر بیرون رفت [در آن حال] گفت: پروردگارا! مرا از قوم ظالم و ستمکار نجات بده». فرعون، نقشه کشتن موسی را ریخته بود و عزم جدی داشت تا او را از میان بردارد؛ پیامبر خدا از طریقی از این نقشه باخبر شد و از شهر هجرت کرد تا جانش در امان بماند؛ حال امام حسین علیه‌السلام هم هنگام خروج از مدینه همین آیه را می‌خواند. آری! امام «خائف و ترسان» بود؛ اما این ترس به دلیل زبونی و فرار از مرگ نبود؛ این ترس‌های مذموم شایسته پیامبران، امامان و اولیای الهی نیست؛ او در کربلا نشان داد که مشتاق لقای الهی است و هراسی از این واقعه ندارد؛ ترس امام در حقیقت، ترس از هدر رفتن خونشان بود؛ اگر امام در مدینه ترور می‌شد، شهادتی نظیر شهادت سایر امامان داشت و حماسه‌ای خونین که بتواند آبروی دستگاه یزیدیان را ببرد برپا نمی‌کرد؛ او از مدینه خارج شد تا به مکان موعود برسد و در دریای خون کربلا با نشان دادن اوج مظلومیت خود به دنیای اسلام، اوج ظالم بودن یزید و یزیدیان را به نمایش بگذارد و به همگان ثابت کند که چنین ظالم خون‌خواری، شایسته خلافت رسول‌الله صلی الله علیه و آله وسلم نیست.
نویسنده : م.ش
