امام حسین علیه‌السلام وقتی از بیعت با یزید امتناع ورزید و به سبب ناامن شدن مدینه، به سمت مکه به حرکت درآمد، هنگام خروج از مدینه آیه 21 سوره قصص را قرائت فرمود: «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ: موسى ترسان و درحالی‌که انتظار مى کشید از شهر بیرون رفت [در آن حال] گفت: پروردگارا! مرا از قوم ظالم و ستمکار نجات بده». امام با قرائت این آیه خط فکری خود را نشان دارد؛ او در مسیر پیامبران الهی قدم می‌گذاشت و دشمن او در مسیر فرعون پای نهاده بود؛ امام با خواندن این آیه نشان می‌دهد که خط فکر فرعونی و موسوی در تاریخ جا نمی‌ماند؛ بلکه در هرزمانی استمرار پیدا می‌کند؛ یزید، فرعون سال 63 هجری و امام حسین علیه‌السلام همان موسی کلیم آن سال است و تقابل این دو خط فکری، تاریخ‌مند و مکان‌مند نیست. آری! معنای صحیح جمله معروف «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» همین است؛ حماسه خونین حسینی، هر آزاده باشرافتی را باوجود شرایط دعوت به مقابله با فرعون و یزید زمان خودش می‌کند؛ پس هر روز عاشواری ایستادگی در مقابل ظالم است و هر زمین کربلای مواجهه با بیداد و ستم است.
نویسنده : م.ش
