فرشتگان در واقعه کربلا، به یاری امام حسین علیه‌السلام آمدند؛ اما آن حضرت این یاری را نپذیرفته و در قبال آن‌ها آیه 78 سوره نساء را قرائت کرد: «أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فی بُرُوجٍ مُشَیَّدَة؛ هرکجا باشید، مرگ شما را درمىیابد، هرچند در برج‌های استوار باشید». امام با قرائت این آیه شریفه، بر قطعی و حتمی بودن مرگ اشاره می‌کند؛ حقیقتی قطعی که از پیش باید خود را برای آن مهیا کرده باشیم تا شبیه امام حسین علیه‌السلام بدون هراس به استقبال آن برویم؛ به تعبیر آیه شریفه، این مرگ است که ما را درک می‌کند (یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ) و ما در درک و ملاقات آن اختیاری نداریم. ما خیلی که پرقدرت باشیم، نهایتاً می‌توانیم عوامل بیرونی مرگ را مهار کنیم؛ اما این روشن است که مرکب گریزپای مرگ، صرفاً با مهار عوامل بیرونی ـ مثل پناه بردن به دژی محکم از شر این عوامل ـ مهار نمی‌شود! سبب بسیاری از مرگ‌ها از درون انسان است و عوامل طبیعی مثل سیل و زلزله و تصادف و ...، بخشی از عوامل مرگ‌اند؛ انواع سکته‌ها و سرطان‌ها و ...، از درون، انسان را به کام مرگ فرومی‌برند و این تأکید بیشتری بر قطعیت این حقیقت و ناتوانی انسان در مقابل آن است و نهیبی روشن بر این نکته است که باید خود را برای مواجهه با این حقیقت قطعی از پیش مهیا کنیم.
نویسنده : م.ش
