یکی از آیاتی که امام حسین علیه‌السلام به‌صورت مکرر قرائت کردند، آیه 156 سوره بقره، معروف به آیه استرجاع است: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُون: ما از آنِ خدا هستیم، و به‌سوی او بازمی‌گردیم». وقتی مروان آن حضرت را دعوت به بیعت با یزید کرد، وقتی خبر شهادت مسلم و هانی را شنید، وقتی از رؤیایی برخاست که در آن از شهادت خویش آگاه شد و در موارد دیگر این آیه بر لب‌های امام جاری گشت. وقتی غرق در آسایش و آرامش هستیم، گفتن چنین کلماتی بر زبان ما جای شگفتی ندارد؛ در روزگار خوشی، شکر خدا به ‌جا آوردن و خود را از او دیدن و عاقبت خود را ملحق شدن به او شمردن، کار چندان سختی نیست و کم‌وبیش از مؤمن و منافق دیده می‌شود؛ اما در متن بلا و در دل ابتلا به رنج و مصیبت ـ که زمانه شکوه و شکایت برای افراد سست ایمان است ـ گفتن چنین کلماتی و اعتقاد به آن‌ها، تنها از انسان‌های بزرگ توقع می‌رود؛ روح بزرگ سیدالشهدا بارزترین مصداق مؤمن واقعی به مضمون این آیه شریفه است و به تعبیر پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم چنین کسی در عظیم‌ترین مراتب نور الهی جای دارد.