وقتی مسیر راه توسط سپاه حرّ بر امام حسین علیه‌السلام بسته شد، آن حضرت در جمع آنان سخنرانی کرد و خود را معرفی نمود و به نامه‌های کوفیان و عهدی که با امام بسته بودند اشاره کرد و در آخر آیه 10 سوره فتح را قرائت نمود: فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّما یَنْکُثُ عَلى نَفْسِهِ (1): هرکس پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است. کوفیان با پیمان‌شکنی منفورترین چهره‌های تاریخ را برای خود ساختند و یاران محدود سیدالشهدا با وفای به عهد خود با امام و پایداری در مسیر دفاع از حق، نورانی‌ترین شخصیت‌های بشریت را برای خود رقم زدند؛ وقتی از این منظر به حماسه سرخ حسینی نگاه می‌کنیم، به‌وضوح نمایان می‌شود که حقیقتاً پیمان‌شکنی خودشکنی است؛ در کارزار کربلا پیمان‌شکن‌ها رسوای تاریخ شدند وفاداران به حضرت سیدالشهدا آبرومند و سربلند گردیدند؛ این پیمان، حقیقتی مستمر برای هر شیعه‌ای در طول تاریخ است؛ هر شیعه‌ای با امامش عهد دفاع از حق بسته است و تنها با ایستادگی بر این عهد است که به مقامات خود می‌افزاید و الا مشمول همین نهیب امام خواهد بود که: هرکس پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است. پی نوشت: 1) بحارالانوار، جلد 44، صفحه 382.
نویسنده : م.ش
نویسنده : م.ش
