نقش مفتیان در شهادت امام حسین علیه‌السلام چه بود؟ پاسخ: مفتیان و علماء درباری که در مسیر تحقق اهداف دربار اقدام می‌کردند؛ و درواقع معاش آن‌ها با تأیید و تقویت حکام جور بود و با تأویل آیات قرآن و روایات پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به نفع حاکمان در پی ایجاد محبوبیت و جمع آرا برای آن‌ها بودند. در زمان معاویه به اوج خود رسیده بودند؛ و آن منبرهای زیادی که علیه اهل‌بیت علیهم‌السلام در شام و مناطق تحت سیطره معاویه فعال بودند، با به حکومت رسیدن یزید تعطیل نشدند؛ و بعد از تثبیت پایه‌های حکومت پدر، نوبت پسر بود که با احادیث جعلی و لعن و ذم امیر مؤمنان علیه‌السلام و انکار فضائل ایشان، برجسته کردن خلفای و مظلوم جلوه دادن کشته‌های صفین و جمل، اقدام به تثبیت حکومت یزید وعملا مشروعیت حکومت یزید را امضا کنند. آن‌ها با خوارج خواندن امام حسین علیه‌السلام و یارانش در واقع حکم قتل آن‌ها را امضا کرده و آن‌ها را مهدور الدم اعلام کردند. هر حرکتی نیاز به بسترسازی دارد و هر کشتاری -در اسلام- به دنبال فتوای فقیهی اتفاق می‌افتد. این بود که عوام کالانعام با تقلید از مفتیان درباری و البته به طمع مال و جاه، در کربلا –و به پشتیبانی فتوای مفتیان درباری- دست به جنایت زدند. حدیث نورانی «اذا فسدالعالِم فسد العالَم» (1) همین‌جا مصداق اکمل خود را یافت؛ همه فسادهای عالم در پی فساد عالمان اتفاق می‌افتد. این همان مست مسلح و دزد با چراغ است که با حربه علم به غارت و چپاول می‌پردازد و با تأویل قرآن، جنگ نهروان را رقم می‌زند. اگر سلمان رشدی آیات شیطانی می‌نویسد یا کشتار و غارت و تجاوز در عراق و سوریه بردگی و جهاد نکاحی و سربریدنی اتفاق می‌افتد، مصادیق افساد عالمانی هستند که دنیا را فاسد کرده‌اند. پی‌نوشت: 1) شهاب الأخبار، صفحه 40
نویسنده : روح الله پیله ور عبادی
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد