هر زمان شرایط خودش را می‌پذیرد که باید بر اساس آن قدم برداشت، یک‌زمان به خاطر امربه‌معروف و نهی از منکر که وظیفه همه انبیا می‌باشد. امام باقر علیه‌السلام فرمود: إنَّ الأمرَ بِالمَعرُوفِ و النَّهیَ عَنِ المُنکَرِ سَبِیلُ الأنبِیاءِ و مِنهَاجُ الصُّلَحَاءِ فَرِیضَهٌ عَظِیمَهٌ بِهَا تُقَامُ الفَرائِضُ و تَأمَنُ المَذاهِبُ و تَحِلُّ المَکاسِبُ و تُرَدُّ المَظالِمُ و تُعمَرُ الأرضُ و یُنتَصَفُ مِنَ الأعدَاءِ و یستَقِیمُ الأَمر (1): همانا امربه‌معروف و نهی از منکر، راه انبیای الهی و شیوه صالحان است؛ وظیفه‌ی بزرگی است که به برکت آن سایر واجباتْ برپا، راه‌ها امن، کسب و تجارتْ حلال، ظلم و تجاوزْ دفع، زمینْ آباد، اعاده‌ی حقّ بر گردنِ متجاوز گذارده و همه‌ی کارها سامان می‌پذیرد. پیامبر اسلام صلی‌الله علیه وآله وسلم را کتک می‌زدند؛ حضرت ابوطالب علیه‌السلام که از برادرزاده‌اش حمایت می‌کرد ولی نه به‌صورت آشکار بلکه به‌گونه‌ای که خودشان را بی‌طرف جلوه می‌دادند؛ اگر این‌گونه برخورد نمی‌کردند جان هردوی آن‌ها به خطر می‌افتاد؛ زمانه‌ای که حسین بن علی علیه‌السلام در آن زندگی می‌کرد شرایطش به‌گونه‌ای رقم خورد که حضرت به خاطر امربه‌معروف و نهی از منکر قیام کرد و درراه خدا به شهادت رسید، حسین اگر نبود دین هم این‌گونه به دست ما نمی‌رسید. پی‌نوشت:1) وسائل الشیعه، جلد 16، صفحه 119

نویسنده : داود رحمتی