متن ادبی
تا اسم امام حسین می آید دلت می لرزد؛ آهی از ته دل میکشی به یاد تمام مصیبت هایش؛ می گویی اگر آن زمان بودم حتما کمکش می کردم؛ لحظه ای درنگ کن وقت نماز است؛ می گویی نماز؟ نماز که می خواند ؟! همین امام حسینی که دل شیفته او هستی بیشتر از هر چیزی عاشق نمازش بود؛ حتی نماز ظهر روز عاشورا را در میدان جنگ با تیر و نیزه ها رها نکرد؛ اگر می خواهی حسینی باشی به شیوه و رفتارش حسینی باش همیشه اول نماز بعد کار؛ درواقع حرکت تو به سوی نماز یاد کردن خدا از تو می باشد نه بالعکس؛ وقتی خدا یادش به تو می باشد کشش و حسی در تو ایجاد می شود که تو هم با نماز یاد خدا باشی. حواست به کشش و یادهای خدا باشد.
نویسنده : فاطمه اسماعیلی
نویسنده : فاطمه اسماعیلی
