آرام بخش هم باشیم؛
«و من آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودة و رحمة ...»سوره روم آیه 21 «از نشانه های او این است که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش بیابید و در میانتان مودت و رحمت قرار داد ...» .

خیلی جمله بزرگی است چرا که خداوند آن را از نشانه های خود قرار داده .
یعنی برای شناخت خداوند باید نگاه کرد که نشانه هایش چیستند، حال یکی از آن نشانه ها همسرانی از جنس خودمان است.
به این حدیث شریف توجه کنید؛
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله): إنّ النَّفْسَ إذا اَحْرَزَتْ قُوتَها، إستَقَرَّتْ؛
پیامبر اکرم فرمود: همانا نفس آدمی هنگامی که مایحتاج زندگی اش تأمین شد، آرام می گیرد.
یکی از نیاز های زندگی هر انسانی همسری است مونس و همدم آن باشد تا در کنارش به آرامش برسد.
خود وجود همسر مایه آرامش است یا باید همسر هنر هایی برای آرامش زندگی هم داشته باشد؟
شاید پاسخ این باشد که خود وجود همسر و آرامش یافتن کنار او موضوعیت دارد اما باید هنرهای داشت تا این آرامش پایدار باشد و مستحکم تر شود. عوامل برهم خوردن آرامش را شناخت و از بروز آن پیشگیری کرد.
امام صادق(علیه السلام):
پنج چیز است که هر کس یکی از آنها را نداشته باشد، همواره در زندگی اش نقص داشته، فکرش مشوّش و دلش نگران است: اوّل آنها، سلامت جسم و دوم امنیّت و سوم وسعت روزی و چهارم همراه و مونس هم رأی. (راوی می پرسد): مونس هم رأی چیست؟ امام می فرماید: همسر خوب و فرزند خوب و هم نشین خوب است و پنجم، که در برگیرنده همه این خصلت هاست، آرامش خاطر و رفاه زندگی است.